بسیار مفید خواهد بود که کودک شما بتواند الگوهایی از وقایع زندگی، اعم از الگوهای برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری و نیز الگوهای طراحی و راهبردی، استنتاج و ترسیم کند.
شما می‌توانید با استفاده از پازل‌های ساده، از سن پایین این عادت فکر کردن را در کودک تقویت کنید. از کودک خود بخواهید روی یک تکه کاغذ نقاشی بکشد و سپس از او بخواهید آن را به کمترین تعداد، یعنی دو قسمت ببرد و مجددا با استفاده از آن دو قسمت تصویر اصلی را بسازد، و بعد آن را به بیشترین تعداد ببرد و همین کار را انجام دهد.
به تدریج که کودک‌تان بزرگ‌تر می‌شود می‌توانید نقاشی‌های مفصل‌تری بکشید و مانند یک پازل پیچیده آن را به قطعات بیشتری تقسیم کنید.
شما می‌توانید با خواستن از کودک‌تان که صورت‌های شاد و صورت‌های غمگین بکشد به او کمک کنید تا با احساس‌های خود ارتباط برقرار کند و احساس‌های دیگران را بشناسد. عکس‌های افراد مختلفی را که می‌شناسد به او نشان دهید و از او بخواهید احساس افراد داخل عکس را بیان کند. این کار به کودک شما کمک می‌کند تا نه تنها احساس‌های مختلف را بشناسد، بلکه با دیگران همدلی کند و ارتباط نزدیک‌تری با آنها برقرار سازد.
بعدا می‌توانید او را با روزنامه‌ها مختلف آشنا کنید. بعضی از بچه‌ها حتی در بین هجده ماهگی به تماشای مجله‌های رنگی علاقه دارند و نام اشیایی را در آنها می‌گویند و به چیزهایی که نام آنها گفته می‌شود اشاره می‌کنند.
در سنین بالاتر می‌توان چهره‌ها را به آنها نشان داد و سوال‌هایی مانند فکر می‌کنی آن شخص چه احساسی دارد؟ یا چهره او چه احساسی را نشان می‌دهد؟ از آنها پرسید.
آنگاه می‌توان درباره اینکه چطور می‌توان با آنها همدردی کرد و یا آنها را آرام کرد، صحبت کرد. وقتی کودک‌تان کمی بزرگ‌تر شد می‌توانید آدمک‌هایی بکشید و از او بپرسید وضعیت‌های مختلف آنها از نظر احساسی چه مفهومی دارد.
بعدا از کودک خود بخواهید آدمک‌هایی بکشد و احساس‌های مختلف آنها را نشان دهد. از نقاشی برای گسترش دید کودک خود از جهان نیز می‌توانید استفاده کنید. یک فکر خیلی ساده این است که وقتی آب از دست‌تان می‌ریزد چه اتفاقی می‌افتد شما و کودکتان می‌توانید یک نقاشی بکشید که در آن یک ظرف آب واژگون شده و آب آن روی کف اتاق ریخته و یک حوضچه کوچک ساخته است. یا از لبه میز به صورت قطره‌ها و ترشح‌های درشت روی کف اتاق می‌ریزد.
این نوع تمرین‌ها حافظه کودک شما را تقویت می‌کند و ادراک‌های او را از دنیای اطراف عمق می‌بخشد. هر وقت که مشغول گفتن یا نوشتن داستان هستید یا زمانی که کودک‌تان آنقدر بزرگ شده است که این کارها را خودش انجام دهد، همیشه از او بپرسید که آیا می‌توان قسمتی از داستان را به تصویر کشید. ابتدا به او کمک کنید و بعدا از او بخواهید تصویری بکشد تا آنچه را در مخیله خود دارد تجسم کند و آن را با تصاویر نشان دهد، نه فقط با کلمات، حتی در حین گفتگو می‌توانید موضوع تصاویر ذهنی را مطرح کنید و او را وادار کنید تصویر ذهنی خود را با کلام و نه فقط با نقاشی بیان کند.

 

مدرسه راهنمایی پسرانه شبانه روزی گلستان باغبادران استان اصفهان

اداره آموزش و پرورش استان اصفهان

اداره آموزش و پرورش باغبادران

 

 

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 91/7/12ساعت 8:57 عصر توسط دبیر هنر نظرات ( ) |